جملاتی زیبا از دکتر شریعتی
وقتی کبوتری شروع به معاشرت با کلاغها میکند پرهایش سفید می ماند ولی
قلبش سیاه می شود . دوست داشتن کسی که لایق نیست اسراف محبت است.
****
تنها نعمتی که برایت در مسیر این راهی که عمر نام دارد آرزو می کنم تصادف
با یکی دو روح خارق العاده است ، با یکی دو دل بزرگ ، با یکی دو فهم عظیم
و خوب و زیباست . چرا نمی گویم بیشتر ؟ بیشتر نیست. یکی بیشترین عدد
است....
****
همیشه رفتن رسیدن نیست ولی برای رسیدن،باید رفت- در بن بست هم راه آسمان
باز است- پس پروازبیاموز
****
نبودن هرگز به تلخی از دست دادن یک بودن نیست، بودن هایت را هرگز از دست نده
یه سری هم به ادامه مطلب هم بزنید.....
من رقص دختران هندی را بیشتر از نماز پدر و مادرم دوست دارم،
چون آنها از روی عشق می رقصند و
اینها از روی عادت نماز می خوانند.
****
چه بسیارند کسانی که همیشه حرف می زنند بی آنکه چیزی بگویند و چه اندکند
کسانی که حرفی نمی زنند اما بسیار می گویند
***
چقدر دوست دارم این سخن مسیح را : از راه هایی مروید که روندگان آن
بسیارند از راه هایی بروید که روندگان آن کم اند.
***
همواره روحی مهاجر باش به سوی مبداء
به سوی آنجا که بتوانی انسان تر باشی
و از آنچه که هستی و هستند فاصله بگیری
این رسالت دائمی توست...
***
غریب است دوست داشتن.وعجیب تر از آن است دوست داشته شدن...
وقتی می‌دانیم کسی با جان و دل دوستمان دارد ...
ونفس‌ها و صدا و نگاهمان در روح و جانش ریشه دوانده ؛ به بازیش می‌گیریم
هر چه او عاشق‌تر ، ما سرخوش‌تر،
هر چه او دل نازک‌تر ، ما بی رحم تر ...
تقصیر از ما نیست ؛ تمامیِ قصه هایِ عاشقانه، اینگونه به گوشمان خوانده شده‌اند...
***
با تو....
همه رنگهای این سرزمین را آشنا میبینم....
***
رنج...
نیرویی است که آدمی را از پوسیدن در مرداب آرامش و رفاه و بی خبری مانع
می شودو روح را بر می انگیزد تا همـچون لایه ی رسوبـی سیل بـر روی خاک ،
سفت و خشک و سفال مانند نشود ....
***
وقتی که دیگر نبود من به بودنش نیازمند شدم، وقتی که دیگر رفت من به
انتظارآمدنش نشستم، وقتی که دیگر نمی توانست مرا دوست داشته باشد من او
را دوست داشتم، وقتی که او تمام کرد من شروع کردم ، وقتی او تمام شد من
آغاز شدم وچه سخت است تنها متولد شدن!مثل تنها زندگی کردن است مثل تنها
مردن است
***
چه غم انگیز است وقتی که چشمه ای سرد و زلال در برابرت می جوشد و می
خواند و می نالد ، تو تشنه ی آتش باشی و نه آب. و چشمه که خشکید ، و چشمه
که از آن آتش که تو تشنه ی آن بودی ، بخار شد و به هوا رفت و آتش کویر را
تافت و در خود گداخت و از زمین آتش رویید و از آسمان آتش بارید ، تو تشنه
ی آب گردی و نه آتش!!!
و بعد ، عمری گداختن از غم نبودن کسی که تا بود ، از غم نبودن تو می گداخت ...!
***
بگذار تا شیطنت عشق چشمان ترا به عریانی خویش بگشاید.....
هر چند انجا جز رنج و پریشانی نباشد....
و اما کوری را به خاطر آرامش تحمل مکن.
***
خداوندا.....
برای همسایه که نان مرا ربود، نان !!
برای عزیزانی که قلب مرا شکستند، مهربانی !!
برای کسانی که روح مرا آزردند، بخشش !!
و برای خویشتن خویش آگاهی و عشق می طلبم.....
***
زندگی خوردن و خوابیدن نیست
انتظار و هوس و دیدن و نادیدن نیست.
زندگی چون گل سرخی است
پر از خار و پر از برگ و پر از عطر لطیف.
یادمان باشد اگر گل چیدیم
عطر و برگ و گل و خار همه همسایه دیوار به دیوار همند.
***
اگر مخالفان خود را به پای چوبه‌ی اعدام می کشانی ! بدان صاحب عقلی
هستی بسان طناب .
و اگر مخالفان خود را به زندان می فرستی! بدان صاحب عقلی هستی بسان قفس .
و اگر با مخالفان خود به جنگ درمی افتی! بدان صاحب عقلی هستی بسان چاقو .
و اما اگر با مخالفان خود به بحث و گفتگو می پردازی و آنها را متقاعد می
سازی و به سخنان حق آنها قناعت می کنی! بدان صاحب عقلی هستی بسان
عقل...
***
تا اسمان راهی نیست
اما
تا اسمانی شدن راه بسیار است..
***
رقت بار ترین منظره ای که مرگ رانیز می گریاند،التماس یک گرگ است! ناله
عاجزانه یک شیر است! نه، گریستن یک مرد است!
***
کسی را دوست میدارم.....
خداوندا
از بچگی به من آموختند همه را دوست بدارم
حال که بزرگ شده ام،
و کسی را دوست می دارم، می گویند:
فراموشش کن.
***
صبر کردن دردناک است و فراموش کردن دردناکتر
و از این دو دردناکتر ان است که ندانی باید صبر کنی یا فراموش!!!!
***
حرفهایی است که هیچ گاه زبانها بهم نمیگویند....
حرفهایی است که فقط دستها میتوانند بهم بگویند.
***
هنر من و بزرگترین هنر من: فن زیستن در خویش. همین بود که مرا تا حال
زنده داشت. همین بود که مرا از اینهمه دیگرها و دیگران بیهوده مصون می
داشت.
***
دلی که از بی کسی غمگین است،هر کسی را می تواند تحمل کند.هیچ ﮐس بد
نیست.دلی که در بی اویی مانده است،برق هر نگاهی جانش را می خراشد!
خیلی جالب بود
اینم تقدیم می کنم به شما
دکتر علی شریعتی /// هیچ گاه کسی را دوست نداشته باش ، چون دوست داشتن اسارت است و اسارت انسان را به جنون می کشاند ، هر گاه کسی را دوست داشتی رهایش کن ، اگر به سویت باز نگشت بدان که از اول هم مال تو نبوده است .
سلام
خیلی وقته که به روز نشده اید.
خبری هم از شما نیست.
قشنگ بوووووووووووووووود
salam
khoda hafez